Kom igjen!!

Jeetje de tijd vliegt als een raket aan me voorbij... Al twee weken sinds mijn laatste post..
Allereerst dankjewel en een dikke knuffel voor al jullie lieve reacties hier op mijn blog en via mail! Ik apprecieer het echt ongelooflijk dat jullie zo met me meeleven!

Wat is er intussen nog gebeurd? Tja, niet noemenswaardig veel geloof ik. Even denken. Tomek is een weekje op bezoek geweest, het was heerlijk om hem terug te zien en we hebben genoten van die korte tijd samen. Toen hij vertrokken was, heb ik mijn huisgenoten wat beter leren kennen, en er zitten een paar weirdo'tjes tussen (maar wie ben ik om dat de beoordelen, zullen de meeste onder jullie denken, haha. Jullie hebben gelijk :)). Er heerst over het algemeen een nogal gespannen sfeertje de afgelopen week, omdat de ene helft van de bewoners al hun rotzooi laat rondslingeren en nergens op let, en de andere helft het graag een beetje proper houdt. En communicatie hierrond gebeurt dan via brieven op de koelkast -waarvan we er notabene maar één hebben voor zes mensen - lol. Hij hangt dan ook redelijk vol met papier op dit ogenblik. Maar met een beetje geluk komen ze in de loop van deze week een nieuwe brengen, zodat we er twee hebben. Meer ruimte voor briefwisseling dus.
Afgelopen week was het schitterend weer, waarschijnlijk niet zo lente-achtig als in de lage landen, maar wel prachtig: veel zon, staalblauwe luchten en frisse, windstillen dagen. De zon krijgt al wel warmte in haar stralen, dus toen ik gisteren aan de oslofjord zat te genieten van het uitzicht werd het zowaar warm in mijn winterjas!
Afgelopen weekend ben ik met een goeie vriend van hier gaan wandelen in het bos op Bygdoy. Bygdoy is een schiereiland aan de westkant van Oslo, het hoort nog bij de stad maar is vrij groen, en je vindt er allerlei geschiedkundige musea over de vikings, scheepvaart, het natuurhistorisch museum en dergelijke meer. En op het zuidelijkste stuk van het schiereiland is dus een redelijk bos dat uitgeeft op een aantal stranden aan de fjord. Toen we vertrokken was het al laat in de namiddag en tegen dat we aan het strand kwamen, was de zon al vrij laag gezakt, zodat haar roodgoude stralen weerspiegelden in fjord. Het uitzicht was gewoonweg adembenemend, ik heb met open mond (figuurlijk, natuurlijk) staan genieten! De rust, de wijdsheid, de wazige bergkimmen aan de horizon, de piepkleine, zachte golfjes op het strand, de ondergaande zon. Te mooi voor woorden... En op zo'n momenten ben ik zo onbeschrijflijk blij dat ik hier ben, hier woon, en niet moet denken aan de dag dat ik terug op het vliegtuig 'naar huis' moet stappen, want nu ben ik thuis en hoef nergens meer naartoe... :)

Afgelopen vrijdag was er een afscheidsdiner voor het meisje dat ik zal vervangen bij de ambassade. Dat was erg gezellig, een ontspannen, amicale sfeer, en viertalige gesprekken over de tafel (waar je op den duur wel wat van in de war raakt, geloof me! Dan begin je in het Frans, gooit er een paar nederlandse woorden tussen en eindigt in het noors, waarna je zegt, excuse me I have to go to the bathroom). Maar dit werk gaat zeker een opportuniteit zijn om mijn talen te verbeteren. Ik werk samen met zowel franstalige Belgen die willen dat ik hen help met hun nederlands (en ik die wil dat zij mij helpen met mijn frans), met een vlaamse, een hollandse en een noorse, met wie ik heb afgesproken dat we voornamelijk noors zullen praten.

Geniet van de vroege lentedaagjes daarginds, en tot snel!

liefs, Ostara