Desember nyheter

       

Dag volkjes :)

Beetje nieuws van hierboven. Sinds gisteren ligt er hier een lekker laagje sneeuw, de eerste van deze winter. Zwangere wolken dekken nog steeds de hemel, dus we kunnen nog wat extra vlokjes verwachten denk ik. 

Intussen wonen we dus op Nesoddtangen, hierboven een paar foto'tjes van het besneeuwde huisje ter uwer informatie. ;)
De afstand naar Oslo centrum is toch niet te onderschatten, gemiddeld een uur tot anderhalf om op werk te geraken. Maar het is het wel waard vind ik, de ruimte die hier is vind je niet dichter bij het centrum. De mensen hier zijn ook wat anders dan in de stad, alsof we in een dorp in de stad zitten. Iedereen is open en vriendelijk, gemakkelijk om mee te babbelen en contact te leggen, dus weerom moet ik de cliché van de koude afstandelijke Noren ontkennen. Sorry folks! :)

Mijn werk bij het volwassenenonderwijs is intussen alweer twee weken afgelopen, maar had al vrij snel een nieuwe opdracht waar ik volgende woensdag zal beginnen: de belastingen! Vind het best grappig dat ik bij de belasting ga werken, hihi. Het is maar voor twee maanden en denk dat dat maar best is ook. Nu werk ik hier en daar als serveerster - jaren geleden intussen, maar hoogst amusant als je weet dat het maar voor even is. Ondertussen ook nog een sollicitatie lopen bij de politie, waar ik twee weken terug op gesprek ben geweest, dus iedereen duimen!! :D

Tomek is vandaag begonnen aan zijn eerste Noorse les, uiteindelijk dan toch. Nu gaat zijn noors hopelijk met sprongen vooruit :) Want dat blijkt toch iets heel belangrijks te zijn in dit landje: dat je de taal kunt. Als je dat niet kunt, dan krijg je enkel de slechtste jobs en weinig contact. Zodoende...

Iedereen in ieder geval een heerlijke sinterklaas toegewenst met veel lekkere sjokolade, marsepein en pepernoten! :D

Dikke sneeuwknuffel!

Op een bewoond ei-eiland...

Of alle dagen daar fijn gaan zijn zullen we binnenkort wel merken vermoed ik :)

Overmorgen laden we al onze spulletjes in een huurbusje en karren we naar Nesodden, een schiereiland dat begint ongeveer ter hoogte van Drøbak en met z'n neus de hoogte inwijst tot bijna aan Oslo centrum. Het huisje dat we de komende zes maanden gaan bezetten ligt niet zo ver van de kaai, waarna het een kleine 20 minuutjes varen is voor je uitstapt op Aker Brygge, de centrale wandel- en winkelkaai van Oslo. Jammer genoeg zijn er nog een boel mensen die het best geschikt vinden op dat schiereiland, dus onbewoond is het niet... Daarvoor zullen we richting noorden moeten trekken, waar je dan weer niet echt de mogelijkheid hebt om met je billen bloot kokosmelk te drinken. :) Ben evengoed tevreden met de woonplaats die we nu hebben gevonden - niet in het centrum van de grote boze stad, maar toch ook niet al te ver van de positieve eigenschappen van diezelfde plek.

Mijn werk op de Ambassade is voorgoed afgelopen sinds twee weken (driewerf hoera!). Na drie keer toegeven aan de vraag van de Ambassadeur om langer te blijven, heb ik 15 oktober mijn poot stijf gehouden toen hij weer met het indecent proposal kwam om toch nog een maand, of twee, ofzo, te blijven. Dit kwam omdat hij begin oktober twee vervangsters had gevonden, eentje voor mijn taak, en eentje voor die van mijn collega die ook was vertrokken 1 oktober. De vervangster van mijn collega, die twee dagen opleiding kwam volgen, haakte af en zei dat ze niet geïnteresseerd was, waardoor mijn vervangstertje er dus alleen voor kwam te staan. Het voorstel van de ambassadeur voor mij betekende dat ik 2-3 jobs, wachttelefoon tijdens de avonden en weekenden plus verdere opleiding voor mijn vervangster zou accepteen voor hetzelfde minimumloon waar ik in februari mee begon. Dat heb ik dus beleefd geweigerd, hoewel met bezwaard hart voor het meisje dat mijn job kreeg..

Intussen ben ik ergens anders begonnen, het bleek niet zo heel erg moeilijk te zijn om iets anders te vinden, dus nu zit ik bij het onthaal en registratie van Oslo Volwassenenonderwijs. Heeeeeeel weinig werk, voor hetzelfde loon :) Vrij gezellige werksfeer, met veel buitenlanders zoals mezelf. Een ideale mogelijkheid dus om mijn noors te verbeteren en binnenkort misschien iets interessanters te vinden.

Wat me treft bij dit werk, en m'n vorig werk, is de non-functionaliteit van de bureaucratie. Mensen worden aangemoedigd om lui en onwetend te blijven in hun job, zodat ze alle idiote, onlogische regeltjes gewillig slikken die een andere onwetend bureaucraat heeft verzonnen in zijn/haar zucht naar een sprankeltje macht dat hen ontbreekt over hun eigen bestaan. Daarmee sturen ze de mensen die ze zouden moeten bijstaan in hun 'zoektocht doorheen de ondoorgrondelijke wegen der bureaucratie' in kringetjes rond, met een zelfgenoegzaamheid waar ieder ander van spuwt.
In dit opzicht doe ik m'n werk dus wel graag: ik krijg weerom de mogelijkheid om de misluktheid van ons systeem van binnenuit te bekritiseren. :D

Leuk detail waar ik enkel om kan gniffelen: als anti-bureaucraat en met enkel werkervaring in bureaucratie, kan ik mezelf prijzen met de wanorde die ik op de Ambassade heb achtergelaten. De zelfgenoegzaamheid van het subsysteem bleek behoorlijk afhankelijk van mijn kunde en verantwoordelijkheidsgevoel, en ik mag hopen dat het kaartenhuis binnenkort nog verder ineenzakt... Rebel without a cause??? :o)

Gister viel de eerste sneeuw in Oslo, en wit zacht tapijtje over de wereld. Het bleef jammergenoeg maar een paar uurtjes liggen, en nu is het terug regen en regen. De dagen worden ook snel korter, en ik zou dit jaar eigenlijk graag naar het noorden trekken om het noorderlicht eindelijk met eigen ogen te zien. We zullen zien in hoeverre dit haalbaar is onder de gegeven omstandigheden.

That's all folks, later meer!

Lieve groetjes xxxx

Eindelijk......

Terug een blogje van mij. Mijn oprechte excuses voor het onvergeeflijk lange uitblijven van een teken van leven, maar... ik leef nog!! :)

Mijn leventje heeft weer een paar abrupte wendingen genomen, gaande van Tomek en ik die terug samenzijn na een paar maanden apart, tot het opzeggen van werk en woning en als logisch gevolg: verhuizen en nieuw werk...

Bij het begin beginnen is de boodschap, maar wat er sinds mei allemaal is gebeurd... al slaan jullie me dood, het zal ongetwijfeld een boel geweest zijn but I...
Tomek is vanaf juli in Kristiansand gaan werken, maar had het daar al gauw bekeken, en zei na een maand al op, op hetzelfde moment dat ik op de Ambassade meedeelde dat ik niet wenste voor hun karretje gespannen te worden en dus mijn ontslag gaf. Dubbele job voor Noors hongerloon? Mij niet gezien. Normaalgezien zou ik tot eind september werken, Tomek tot eind augustus. Hij heeft zich daaraan gehouden, en is sinds 1 september bij mij in Oslo. Ik heb me laten overhalen - ook uit egocentrisch praktisch oogpunt - om tot half oktober te blijven op de Ambassade.
Over twee weken gaan Tomek en ik echter verhuizen uit Oslo. We zijn, na een boel mogelijkheden overwogen te hebben zoals Trondheim, Hamar, Tønsberg en andere, terecht gekomen in Østfold. Dat is de Noorse provincie die gelegen is tussen Oslo en Zweden, de strook langs de Oslofjord dus die in het zuiden en oosten grens aan ons buurlandje. Het plaatsje waar we zullen wonen heet Råde, niet ver van Fredrikstad en Moss, maar erg landelijk. En vlakbij de Zweedse grens, dat betekent goedkope boodschapjes! We hebben er een vrij centraal gelegen huis (voor zover dat kan in een landelijke gemeente.. na ja) met grote tuin gevonden voor ons en onze beestjes waar we als we willen over twee weekjes al in kunnen. Dit meisje is dus behoorlijk tevreden over de gang van zaken in haar nieuwe thuislandje tot nu toe :)

Ondertussen druk op zoek naar ander werk, met in m'n achterhoofd nog steeds mijn plannen om met mijn kledingontwerpen aan de slag te gaan. Maar op dit moment nog realistisch genoeg om te beseffen dat eerst de huishuur betaald moet worden en boterhammetjes op de plank. Een groot stuk van mijn dromen is intussen al uitgekomen, ik ga daar op dit moment dankbaar en tevreden mee zijn. Hopelijk brengt de toekomst nog meer vervulling... :)

Wat ook een handigheidje zal zijn, is dat we over twee weken ook terug de trotse eigenaartjes gaan zijn van onze eigenste Belse mobiel. Die op vier bandjes wel te verstaan. Ja, die in die afschuwelijk groene kleur! maar hij rijdt tenminste. :) De auto's hier in Noorwegen zijn schandalig duur. Een wagen zoals de onze, dus van meer dan tien jaar oud, kost hier evenveel als toen wij hem kochten vijf jaar geleden. Dat inziend, vonden we het eigenlijk toch logischer om ons oude brikje hier binnen te slepen en nog een paar jaartjes aan onze samenwerking toe te voegen. Corolla ging akkoord, dus gaat Tomek hem volgende week ophalen.
Verder... ja alles heeel heeel praktisch op dit moment in mijn bolletje. Organiseren, rekenen, zoeken naar informatie en werk en noem maar op. Hopelijk gaat die praktische golf over een maandje terug liggen en kan ik me terug aan mijn creatieve bezigheden wijden. Tegen dan in mijn eigenste atelier! Wie had dat kunnen denken twee maanden geleden, dat we toch zouden vinden wat we zochten: een huis dat groot genoeg was voor dieren, kinderen en naaiateliers, met een tuin en een gigantisch natuurgebied achter de deur, en de fjordenstranden op tien minuten rijden..? Doowadidididamdididoooooo :D

Lieve groetjes voor iedereen en hopelijk tot snel horens! De volgende blog zal niet zolang op zich laten wachten, ervan uitgaand dat we over een maand internet thuis hebben en ik dus niet telkens sneaky mijn internetverplichtingen op werk moet vervullen ;)

xxxOstaraxxx

17.mai'er og andre greier

Heia luitjes,

Dat was weer een lange ruk, mijn welgemeende excuses voor alle onder jullie die vol spanning zaten te wachten op mijn oh zo interessante verhaaltjes uit het land van trollen :)

Nog geen trol gezien trouwens. Het wordt tijd dat ik me eens tussen de bomen en de bergen ga begeven en de stad achter me laat. Maar ja dat heb je niet altijd te kiezen. Hopen maar dat de zomer wat mogelijkheden brengt.

Wat is er intussen allemaal gebeurd.... En hele hoop, anders had ik tijd gehad om hier te schrijven, hohoho!

Zoals de meeste onder jullie intussen weten zal Tomek niet naar mij komen hier in Oslo. Dat was een gezamenlijke beslissing van ons. Hij gaat wel richting Scandinavië, maar op zichzelf. Het is nodig dat we allebei een beetje onze eigen weg vinden voor we kunnen besluiten om verder te gaan. Komt tijd, komt raad, maar ben wel tevreden dat hij mijn richting uitkomt :)

Verder zit ik nog steeds te knoeien met officiële dingen - jullie kennen mij, ik en officiële dingen, da's een regelrechte vloek. Niets dan troubles, maar ben daar al aan gewend intussen. Wat goed is, is dat de politie me niet vindt hier in Noorwegen. De Noorse politie dan toch, de Belgische laat me nooit los. Stelletje stalkers. :) Maar het probleem hier is dat de Noorse officieeltjes niet willen erkennen dat ik hier woon. Vandaag een klein stapje in de goeie richting hopelijk, en normaal gezien voor het einde van de week een antwoord op mijn klacht. Als het positief is, ga ik het zeker melden!

Ondertussen (bijna) naarstig op zoek naar ander werk. Onlangs kwam het heel boeiende en motiverende nieuws (ahum) dat de consul wordt overgeplaatst naar een andere post, wat op zich niet slecht is, maar, en nu komt het, er komt geen andere consul voor in de plaats. Dat wil zeggen dat dit arme, domme secretaresje al het werk in haar schoot geworpen krijgt dat normaal voor twee mensen is, plus alle verantwoordelijkheid voor de boekhouding, voor al wat met consulaire zaken te maken heeft (vandaag ging het er zelfs over dat mijn handtekening zou erkend worden als consulair legaal bewijs - wat een grap), elk weekend de wachttelefoon bij hebben en beschikbaar zijn, en zo kan ik nog even doorgaan. 
Mijn nuchtere, en mijns inziens niet misplaatste, opmerking was de volgende: dan verandert mijn statuut ook neem ik aan?
Het antwoord: nee hoor, jij blijft gewoon consulair secretaresse, met hetzelfde loon.
Ik dacht dat mijn paarse slipje van mn gat gleed. Wat een grap! Met alle Chinezen (of Belgen of Pakistanen of Marsmannetjes voor mijn part) maar begot niet met dendezen hoor!
Dus heel binnenkort ga ik ze moeten verwittigen dat ze over een maand of twee ten laatste diep in de penarie zitten - eigen schuld dikke bult.

Ondertussen heb ik wel mijn snoet tussen de deur gekregen bij de Noorse tv, en ga een voice-opname doen voor een nieuwe reeks die ze in de herfst gaan uitzenden - in mn eigenste moedertaaltje dan nog, is dat niet fijn :)

Afgelopen weekend was het 17.mai, de nationale feestdag van Noorwegen. Traditioneel wordt er dan een kinderparade gehouden, 'barnetoget', die door de hele stad trekt tot aan het koninklijk paleis waar de koninklijke familie staat te zwaaien, en dan terug naar Aker Brygge, de centrale wandel-winkelkaai van Oslo. Alle kindjes vanaf 8 jaar van alle scholen in Oslo lopen mee met Noorse vlaggen en velen met traditionele kledij. En ertussen allemaal fanfare en toestanden, dat kan niet ontbreken op een parade natuurlijk. Een onwaarschijnlijk hoog percentage van de volwassenen die naar de parade komen, zijn gekleed in de traditionele bunader, klederdracht met typische kenmerken vande streek van Noorwegen waar de mensen (origineel) vandaan komen. Echt schitterende kunstwerken zaten erbij, heb mn ogen uitgekeken. Ook de sierraden die de vrouwen op hun bunader hadden, waren smakelijke kost voor mijn oogjes. Mooi mooi.
Om één uur was de parade gedaan, en om drie uur zouden de jongeren van de 'russ' dezelfde route door de stad gaan in hun eigen parade, maar het was ijskoud dus heb daar niet op gewacht.
De 'russ' hier in Noorwegen is een traditie voor jongeren die klaar zijn met de middelbare school (hier zijn ze dan ongeveer 19-20 meestal), waarbij twee weken lang gefeest wordt en ze sluiten die twee weken af met de parade op 17 mei. De russ-jongeren zijn georganiseerd in verschillende groepen, naar school en regio enzo, en die groepjes die kopen dan gezamenlijk een oude bus op, de zogenaamde 'russbuss', waar twee weken lang aan gewerkt en versierd wordt, en vooral in gefeest wordt met een lawaai dat van op kilometers afstand te horen is. Een speciaal fenomeen, die russ, een soort collectief ontgroeningsritueel van deze tijd als ik mijn eigen interpretatie mag geven. :)


Denk dat ik ongeveer bijgekletst ben...

Geniet van de lente iedereen! Hier geurt elke kubieke millimeter naar bloesems en bloempjes, echt zalig, ook al is het de laatste dagen terug vrij frisjes.

Moiski xx

sneeuwfotootjes

Ormøya

Ola,



Ben intussen dus verhuisd naar dat stekje. Ben zo ongeveer gesetteld nu, met meubeltjes en witgoed en een poesje dat uit België is komen overvliegen met Katrien. allebei heel tevreden, Ziggy en ik :)

Afgelopen week hebben we schitterend weer gehad, continu zon en vorge zondag was het zelfs echt warm. Nu intussen is het lente, en wat gebeurt er dan in Noorwegen? Inderdaad, het begint te sneeuwen :D Grote dikke vlokken, een heuse sneeuwstorm vanmorgen, dus nu ligt alles er stil en wit bij, onder een dikke grijze lucht die nog steeds zwanger lijkt van sneeuw maar zich nu gedijsd houdt. Aangezien ik bijna een week vakantie heb door Pasen (hier is dat een minstens even grote feestdag als Kerstmis blijkbaar...) heb ik net mijn neus buiten de deur gestoken, met camera en ben nog wat foto's gaan maken op het eiland. Zondag foto'tjes met zon gemaakt, nu dus met sneeuw. Ziggy heeft voor de eerste keer sneeuw onder haar voetjes gevoeld - of eerder tot halverwege haar pootjes, hehe, het is een redelijk pak dat er ligt nu - en ze was behóórlijk onder de indruk :) Echt schattig. Nog eventjes en dan kan ze alleen op schok over ons eiland. Kijk er al naar uit.

Afin, hier een paar foto'tjes dus, met en zonder sneeuw...



Grtz

Huisjes :)

hoihoihoi :)

Na bijna een maand nog een opfrissertje:

Intussen ben ik dus begonnen als consulair assistente, allerlei papiertjes regelen voor mensjes, en stiekume diplomatieke dingskes, reisadviezen schrijven, de rotzooi van de vorige assistentes... hehe. Het valt me goed mee, al bij al. Een toffe werkgroep, rustig werken.

Het enige nadeel dat nog opgelost moet worden, is dat ik me niet mag registreren als wonend in Noorwegen bij het nationaal register van Noorwegen, omdat ik als Belgisch staatsburger bij de Belgische Ambassade werk :( Dat heb ik natuurlijk aangeklaagd, met een brief van de ambassadeur erbij, en indien nodig een persoonlijk onderhoud van de ambassadeur of consul met de noorse ambtenarij, hihi ;)

Verder SCHITTEREND nieuws: na een maand zuchten en zoeken naar een appartement hier in Oslo voor Tomek en mij en onze beestekes, heb ik vandaag eindelijk een contract getekend voor een superappartementje. Het is niet groot, maar ongelooflijk gezellig, voor een groot stuk gemeubeld, redelijk goedkoop naar Noorse normen, en gelegen in één van de beste delen van Oslo, in de benedenverdieping van een groot huis. Het ligt op een klein schiereilandje ten oosten van Oslo, vijf minuutjes van een badstrand aan de fjord, even ver tot een nabijgelegen wandelgebied, en op het volgende schiereiland een groot natuurgebied met private stranden voor de bewoners. Kon gewoon niet beter! En niet eens zo ver van Oslo centrum, 10 à 15 minuutjes met de bus. Ik zal hieronder een paar foto'tjes plakken van hoe het eruit ziet. In ieder geval ga ik dit weekend dus verhuizen, naar mn eigen stekje eindelijk. Hiphip!! XD

Nu bedjestijd, moet er morgen weer vroeg uit.

Ik hoop dat jullie net als ik mogen ervaren dat je mooiste dromen zomaar werkelijkheid kunnen worden....

Liefs.

Kom igjen!!

Jeetje de tijd vliegt als een raket aan me voorbij... Al twee weken sinds mijn laatste post..
Allereerst dankjewel en een dikke knuffel voor al jullie lieve reacties hier op mijn blog en via mail! Ik apprecieer het echt ongelooflijk dat jullie zo met me meeleven!

Wat is er intussen nog gebeurd? Tja, niet noemenswaardig veel geloof ik. Even denken. Tomek is een weekje op bezoek geweest, het was heerlijk om hem terug te zien en we hebben genoten van die korte tijd samen. Toen hij vertrokken was, heb ik mijn huisgenoten wat beter leren kennen, en er zitten een paar weirdo'tjes tussen (maar wie ben ik om dat de beoordelen, zullen de meeste onder jullie denken, haha. Jullie hebben gelijk :)). Er heerst over het algemeen een nogal gespannen sfeertje de afgelopen week, omdat de ene helft van de bewoners al hun rotzooi laat rondslingeren en nergens op let, en de andere helft het graag een beetje proper houdt. En communicatie hierrond gebeurt dan via brieven op de koelkast -waarvan we er notabene maar één hebben voor zes mensen - lol. Hij hangt dan ook redelijk vol met papier op dit ogenblik. Maar met een beetje geluk komen ze in de loop van deze week een nieuwe brengen, zodat we er twee hebben. Meer ruimte voor briefwisseling dus.
Afgelopen week was het schitterend weer, waarschijnlijk niet zo lente-achtig als in de lage landen, maar wel prachtig: veel zon, staalblauwe luchten en frisse, windstillen dagen. De zon krijgt al wel warmte in haar stralen, dus toen ik gisteren aan de oslofjord zat te genieten van het uitzicht werd het zowaar warm in mijn winterjas!
Afgelopen weekend ben ik met een goeie vriend van hier gaan wandelen in het bos op Bygdoy. Bygdoy is een schiereiland aan de westkant van Oslo, het hoort nog bij de stad maar is vrij groen, en je vindt er allerlei geschiedkundige musea over de vikings, scheepvaart, het natuurhistorisch museum en dergelijke meer. En op het zuidelijkste stuk van het schiereiland is dus een redelijk bos dat uitgeeft op een aantal stranden aan de fjord. Toen we vertrokken was het al laat in de namiddag en tegen dat we aan het strand kwamen, was de zon al vrij laag gezakt, zodat haar roodgoude stralen weerspiegelden in fjord. Het uitzicht was gewoonweg adembenemend, ik heb met open mond (figuurlijk, natuurlijk) staan genieten! De rust, de wijdsheid, de wazige bergkimmen aan de horizon, de piepkleine, zachte golfjes op het strand, de ondergaande zon. Te mooi voor woorden... En op zo'n momenten ben ik zo onbeschrijflijk blij dat ik hier ben, hier woon, en niet moet denken aan de dag dat ik terug op het vliegtuig 'naar huis' moet stappen, want nu ben ik thuis en hoef nergens meer naartoe... :)

Afgelopen vrijdag was er een afscheidsdiner voor het meisje dat ik zal vervangen bij de ambassade. Dat was erg gezellig, een ontspannen, amicale sfeer, en viertalige gesprekken over de tafel (waar je op den duur wel wat van in de war raakt, geloof me! Dan begin je in het Frans, gooit er een paar nederlandse woorden tussen en eindigt in het noors, waarna je zegt, excuse me I have to go to the bathroom). Maar dit werk gaat zeker een opportuniteit zijn om mijn talen te verbeteren. Ik werk samen met zowel franstalige Belgen die willen dat ik hen help met hun nederlands (en ik die wil dat zij mij helpen met mijn frans), met een vlaamse, een hollandse en een noorse, met wie ik heb afgesproken dat we voornamelijk noors zullen praten.

Geniet van de vroege lentedaagjes daarginds, en tot snel!

liefs, Ostara

Grått og våt....

Grijs en nat, dat is zo ongeveer de weerkundig toestand in Oslo op dit ogenblik.  Treurig hoor ;)

Intussen ben ik verhuisd naar een nieuwe locatie, naar de kamer van een meisje dat nu voor bijna twee maanden in India zit. Het is een kleine maar erg gezellige kamer, met veel hout en een grote tafel die me perfect past om te naaien/tekenen en dergelijke :) Verder is het hier - zeker vergeleken bij het appartement waar ik vandaan kom - ongelooflijk rommelig. Alles is zowat stuk geloof ik -afwasmachine, koelkast, noem maar op, maar tegelijk heerst er wel een gezellige sfeer dus het maakt me niet zo heel veel uit. In de kamer naast me woont iemand die blijkbaar hetzelfde waak-slaapritme heeft als ik, in de zin van niet in bed voor twee uur snachts en dan smorgens natuurlijk ook niet al te vroeg eruit ;) Maar dat ritme ga ik niet al te lang meer kunnen aanhouden, als ik volgende maand elke dag om zeven op moet staan, hehe.
Zonet heb ik opgemerkt dat als ik uit mijn raam kijk, ik full view heb op mensen die zich het leplazarus staan te trainen in één of ander miniscuul fitness-centrumpje. Ze zien er niet al te vrolijk uit als je het mij vraagt, maar dat is misschien projectie -sportfanaat als ik ben. hahaha.

Over een half uurtje komt Tomek aan in Oslo. Kijk er echt naar uit om hem te zien, hoewel de afgelopen maand wel  voorbij gevlogen is. Ik kijk wel op tegen de ruk die hierna komt, tot eind april gaan we elkaar namelijk niet zien, vermoed ik. Da's wel erg lang.... Maar met een beetje geluk vliegt m'n kat al wel mijn richting uit ergens in maart, dus dan heb ik haar warme lijfje toch al om te knuffelen :)

Okay, dat was het weer voor deze keer (Tomek komt zo meteen aan dus moet me haasten), oogjes dicht en snaveltjes toe,

Warme groetjes iedereen!!

Engler i sneen

Het schijnt me toe dat ik niet te klagen heb over de gang van zaken hier... :)

Normaal gezien zou ik pas maandag bericht krijgen van de ambassade, maar donderdagochtend hingen ze al aan de lijn (ik lag nog diep in slaap...): ze zouden me graag de job aanbieden, als ik nog geïnteresseerd was. Tja, ik was toch wel best geïnteresseerd, natuurlijk =) Dus diezelfde ochtend nog op stap richting ambassade, papieren getekend, kennis gemaakt met toekomstige collega's en opdrachten gekregen voor de rompslomp van mijn officiële vestiging in Noorwegen. Ze waarschuwden dat er problemen konden zijn met verblijfsvergunning enzo, omdat ik bij een ambassade zou gaan werken, maar toen ik gisteren dus al die heilige huisjes ging bezoeken bleek daar niks vanaan.
Normaal gezien zou ik een tijdelijk nummer krijgen, tot een verblijfsvergunning zou aanvragen, maar toen bleek dat de betreffende instantie het wel ok vond om me ineens een noors persoonsnummer te geven, hetgeen je normaal pas krijgt wanneer je verblijfsvergunning is goedgekeurd. Hartstikke fijn, want dat maakt alles veel gemakkelijk en nu hoef ik in de toekomst niet nog een keer af en aan te lopen om een persoonsnummer te regelen.
Een verblijfsvergunning was ook géén probleem, 'kom dit formulier maar afgeven met twee foto'tjes en een bewijs van je werkgever, en dan krijg je binnen vijf dagen bericht dat je pas klaarligt'. Dat gaat wel érg gemakkelijk he! Maar zoveel te beter... :)

Dus nu ben ik helemaal relaxed: woonplaats, werk, verblijfsvergunning, alles pico bello in orde. Gevolg is dat mijn naaimasjientje nu dus terug in vol ornaat op mijn klein bureautje staat en intensief wordt gebruikt, na een maand in de vergetelheid, hehe.

toedeltjes!

Fortrolig...

Even een paar nieuwtjes opdateren, op de vlucht voor het schrijven van sollicitatiebrieven :o)

De ambassade vroeg me vorige week om een tweede keer op gesprek te komen met de ambassadeur zelf, wat ik afgelopen maandag met plezier heb gedaan. Nu is het nog een paar daagjes afwachten wat hun conclusie gaat zijn, want het is me niet helemaal duidelijk hoeveel geschikte kandidaten er nu precies zijn... Ben supernerveus, natuurlijk. En blijf ondertussen verderzoeken naar werk, maar hoop eigenlijk dat het die bij de ambassade wordt...
Ander nieuws dat wel supergoed is, is dat ik een kamer heb gevonden voor de komende twee maanden. Zoals de meesten waarschijnlijk wisten, is de kamer waar ik nu zit een heel tijdelijke oplossing, eentje van één maand om precies te zijn. Dus moest ik, naast werk, ook een andere kamer zien te vinden waar ik een paar maandjes kon intrekken. Die heb ik maandag dus gevonden, in een supergezellig collectief met 5 anderen, een prachtige grote keuken en een grote living -wat hier namelijk ontbreekt -en midden in het centrum voor weinig geld :) Echt perfect!

Verder gebeurt er weinig noemenswaardig, voel me in een moratorium tot ik reactie krijg over mijn sollicitatie... Dus iedereen duimen!! Hehehe.

groetsjes uit la norvège

En uke senere/één week later

Heisan!

Morgen is het al een week geleden dat Tomek terug naar België vertrok.. Tis voorbij gevlogen eigenlijk. En webcams/skype en die zaken zijn wel een erg dankbare uitvinding, hehe.

Ik ben al een klein stapje vooruit geraakt, één sollicitatiegesprek om precies te zijn, bij de Belgische ambassade... Wie had dat ooit gedacht, dat ik voor een administratieve job zou solliciteren? Ik niet alleszins. Ben benieuwd wat voor bericht ik morgen in mijn mailbox ga vinden. 'Nee dankje, you suck'? Of misschien eerder 'nou dat klonk niet slecht, kom je neus nog maar eens tussen de deur steken'? Als het het laatste zou zijn, hoop ik dat ze dan de deur niet dichtmeppen! Mijn arm neusje...
Verder volop brieven aan het produceren in de Noorse taal, die me steeds vlotter afgaat. Tis zoals met verliefdheid, eigenlijk. In het begin hoor je wat je wil horen, de klanken, de intonatie, het nieuwe. En nu wordt het steeds bekender, en vind je het misschien niet altijd even perfect of mooi, maar je houdt er gewoon steeds meer van :o) lol. Ik vind het dus in ieder geval een supermooie, schattige en sexy taal, moest dat nog niet duidelijk zijn...

Bij deze ga ik jullie gelijk nog wat trakteren op een paar foto'tjes uit de sneeuw, hoewel ik moet bekennen dat het na die zondag niet veel soeps meer is geweest qua weer... Dinsdag was uitermate treurig, donker en grauw, en woensdag was een wolkbreuk waarbij alles wat je kon bedenken uit de lucht kwam storten: regen, sneeuw, natte sneeuw, ik zou de noorse woorden eens moeten leren voor al dat hemelvocht want wat ik woensdag op mijn hoofdje heb gekregen bestaat niet in België! Maar goed, daar heb ik dus -gelukkig- geen foto's van gemaakt ;)

Hij doet hett niet, foto's opladen... Is al een kwartier bezig maar daar komt dus niks van.
So... thats all folks!!

Groetjes en een heerlijk weekend voor iedereen!

~O~

frognerparken

Begynnelsen :o)

Hey lieve mensjes daar in de Lage Landen!

Een blogje speciaal voor jullie, over het wel en wee in het Hoge Noorden. Ik ben intussen een week hier, Tomek is net terug naar La Belgique vertrokken. De afgelopen week is eigenlijk voorspoedig verlopen. Afgezien van het warme welkom in de haven van Oslo dan toch...

Na een vermoeiende bootreis van acht uur reden we de boot af en werden stante pede doorgestuurd naar de douane. Wij dachten dat het ging over het emigratie-element van ons verhaal, en dat ze wilden kijken of we geen nieuwe electronica enzo meesmokkelden maar dat interesseerden die mannen blijkbaar geen zier. Onze dozen en tassen zijn onaangeroerd gebleven, maar terwijl wij in een klein kamertje aan de praat werden gehouden door een allervriendelijkste Noor, hoorden we zijn compagnons onze auto helemaal uit- en inelkaar schroeven. Uit hun vragen en blikken was intussen meer dan duidelijk geworden dat ze op zoek waren naar Drugs uit de Lage Landen, want "in België, daar gebruiken ze toch heel veel drugs he?" Erhhhh... ja hoor. Het lollige was dat ze niet eens met honden ofzo zochten, dus het leek me sowieso een verloren missie. 
Maarrr het moet gezegd: nog nooit zo'n sympathieke douane-beambten ontmoet!

Een dik half uur later konden we dan toch de haven uitrijden, op zoek naar de kamer die ik de komende maand zou gaan huren. Vrij snel gevonden, in een collectief met een Belg, enkele Nederlanders en een paar Noorse meisjes. Vlakbij het stadscentrum en mooi verzorgd met een grote keuken en twee badkamers :) Mij hoor je niet klagen!
Officiële ondernemingen waren uit den boze, gezien de feestdagen, dus hebben we daar uitgebreid van genoten. Nieuwjaar hebben we in de stad gevierd, om twaalf uur op Aker Brygge, Oslo Sentrum aan de fjord met vuurwerk dat om onze benen gierde en de plechtige belofte dat we onze onderneming met glans en glitter zullen laten slagen.

Intussen wacht ik op mijn tijdelijk Noors persoonsnummer, zodat ik me bij uitzendbureaus kan laten inschrijven, mijn noors telefoonnummer -eindelijk- kan activeren en een bankrekening kan openen. Een kamer voor de maand die hierna komt is vermoedelijk ook al in orde, dus de pret kan niet op :)

En nu heb ik dus net mijn mannetje op de grote boze boot gezet die hem terug naar het regenachtige belgenlandje gaat voeren, terwijl ik naar huis stapte door een prachtig wit park terwijl de nachvorst krakend over het land kroop... Heeeeeeeeerlijk. De tranen bevroren op mijn wangen, want het gevoel was heel dubbel. Ik was gudskjelov zo gelukkig dat ik hier bleef, dat ik niet nog eens de lichtjes van Oslo langzaam zie verdwijnen, maar tegelijk brak mijn hart toen ik onze auto met mijn lieverd in die boot zag verdwijnen... Een paar maandjes, en dan blijft hij ook in het licht van dit land. Het lange, warme zomerlicht :)

Ik houd jullie op de hoogte van het vervolg!

Knuffels,