maandag 19 mei 2008

17.mai'er og andre greier

Heia luitjes,

Dat was weer een lange ruk, mijn welgemeende excuses voor alle onder jullie die vol spanning zaten te wachten op mijn oh zo interessante verhaaltjes uit het land van trollen :)

Nog geen trol gezien trouwens. Het wordt tijd dat ik me eens tussen de bomen en de bergen ga begeven en de stad achter me laat. Maar ja dat heb je niet altijd te kiezen. Hopen maar dat de zomer wat mogelijkheden brengt.

Wat is er intussen allemaal gebeurd.... En hele hoop, anders had ik tijd gehad om hier te schrijven, hohoho!

Zoals de meeste onder jullie intussen weten zal Tomek niet naar mij komen hier in Oslo. Dat was een gezamenlijke beslissing van ons. Hij gaat wel richting Scandinavië, maar op zichzelf. Het is nodig dat we allebei een beetje onze eigen weg vinden voor we kunnen besluiten om verder te gaan. Komt tijd, komt raad, maar ben wel tevreden dat hij mijn richting uitkomt :)

Verder zit ik nog steeds te knoeien met officiële dingen - jullie kennen mij, ik en officiële dingen, da's een regelrechte vloek. Niets dan troubles, maar ben daar al aan gewend intussen. Wat goed is, is dat de politie me niet vindt hier in Noorwegen. De Noorse politie dan toch, de Belgische laat me nooit los. Stelletje stalkers. :) Maar het probleem hier is dat de Noorse officieeltjes niet willen erkennen dat ik hier woon. Vandaag een klein stapje in de goeie richting hopelijk, en normaal gezien voor het einde van de week een antwoord op mijn klacht. Als het positief is, ga ik het zeker melden!

Ondertussen (bijna) naarstig op zoek naar ander werk. Onlangs kwam het heel boeiende en motiverende nieuws (ahum) dat de consul wordt overgeplaatst naar een andere post, wat op zich niet slecht is, maar, en nu komt het, er komt geen andere consul voor in de plaats. Dat wil zeggen dat dit arme, domme secretaresje al het werk in haar schoot geworpen krijgt dat normaal voor twee mensen is, plus alle verantwoordelijkheid voor de boekhouding, voor al wat met consulaire zaken te maken heeft (vandaag ging het er zelfs over dat mijn handtekening zou erkend worden als consulair legaal bewijs - wat een grap), elk weekend de wachttelefoon bij hebben en beschikbaar zijn, en zo kan ik nog even doorgaan. 
Mijn nuchtere, en mijns inziens niet misplaatste, opmerking was de volgende: dan verandert mijn statuut ook neem ik aan?
Het antwoord: nee hoor, jij blijft gewoon consulair secretaresse, met hetzelfde loon.
Ik dacht dat mijn paarse slipje van mn gat gleed. Wat een grap! Met alle Chinezen (of Belgen of Pakistanen of Marsmannetjes voor mijn part) maar begot niet met dendezen hoor!
Dus heel binnenkort ga ik ze moeten verwittigen dat ze over een maand of twee ten laatste diep in de penarie zitten - eigen schuld dikke bult.

Ondertussen heb ik wel mijn snoet tussen de deur gekregen bij de Noorse tv, en ga een voice-opname doen voor een nieuwe reeks die ze in de herfst gaan uitzenden - in mn eigenste moedertaaltje dan nog, is dat niet fijn :)

Afgelopen weekend was het 17.mai, de nationale feestdag van Noorwegen. Traditioneel wordt er dan een kinderparade gehouden, 'barnetoget', die door de hele stad trekt tot aan het koninklijk paleis waar de koninklijke familie staat te zwaaien, en dan terug naar Aker Brygge, de centrale wandel-winkelkaai van Oslo. Alle kindjes vanaf 8 jaar van alle scholen in Oslo lopen mee met Noorse vlaggen en velen met traditionele kledij. En ertussen allemaal fanfare en toestanden, dat kan niet ontbreken op een parade natuurlijk. Een onwaarschijnlijk hoog percentage van de volwassenen die naar de parade komen, zijn gekleed in de traditionele bunader, klederdracht met typische kenmerken vande streek van Noorwegen waar de mensen (origineel) vandaan komen. Echt schitterende kunstwerken zaten erbij, heb mn ogen uitgekeken. Ook de sierraden die de vrouwen op hun bunader hadden, waren smakelijke kost voor mijn oogjes. Mooi mooi.
Om één uur was de parade gedaan, en om drie uur zouden de jongeren van de 'russ' dezelfde route door de stad gaan in hun eigen parade, maar het was ijskoud dus heb daar niet op gewacht.
De 'russ' hier in Noorwegen is een traditie voor jongeren die klaar zijn met de middelbare school (hier zijn ze dan ongeveer 19-20 meestal), waarbij twee weken lang gefeest wordt en ze sluiten die twee weken af met de parade op 17 mei. De russ-jongeren zijn georganiseerd in verschillende groepen, naar school en regio enzo, en die groepjes die kopen dan gezamenlijk een oude bus op, de zogenaamde 'russbuss', waar twee weken lang aan gewerkt en versierd wordt, en vooral in gefeest wordt met een lawaai dat van op kilometers afstand te horen is. Een speciaal fenomeen, die russ, een soort collectief ontgroeningsritueel van deze tijd als ik mijn eigen interpretatie mag geven. :)


Denk dat ik ongeveer bijgekletst ben...

Geniet van de lente iedereen! Hier geurt elke kubieke millimeter naar bloesems en bloempjes, echt zalig, ook al is het de laatste dagen terug vrij frisjes.

Moiski xx

2 opmerkingen:

ingrid zei

Blij om nog eens iets van u te horen het is allemaal geen goed nieuws maar je lijkt er vrede mee te nemen hoop ik.Ik ben ondertussen terug uit Centraal Amerika een beetje veel om nu allemaal te vertellen maar het was heel leuk vooral zo 3 weken kunnen spenderen samen met mijn dochter voor de rest smaakt dat naar meer maar ja de centjes hé.Hou u goed en tot de volgende groetjes Ingrid

Anoniem zei

hey hallo droomvolger
ik zal me even voorstellen
ik ben bart heb deze blog van jou gekregen van mijn moeder dat is een goede vriendin van patricia wanner
ik ben 28 jaar en heb zowaar het idee in mn hoofd gekregen genaamd ik moet naar noorwegen toe waar het precies vandaan komt weet ik zelf ook nog niet helemaal maar ja
als er iets in je hoofd zit komen er altijd weer dingen op je af die met dat onderwerp te maken hebben en van een gedachte ontstond een droom die jij nu aan het leven bent leuk om te lezen zoals jij dat allemaal bent gaan doen je hebt lef
ikzelf ben timmerman /meubelmaker
binnehuisarchitectuur vind ik ook erg leuk en ze zeggen dat ik daar ook erg goed in ben maar goed
ik heb de afgelopenjaren goed mn best gedaan om een zon burgelijk mogelijk leventje op te bouwen ik heb al 10 jaar een hele lieve vriendin een heel oud huis gekocht en dat zo verbouwd dat dat een pravchtig huis is geworden in een hele mooie wijk hillergersberg een mooie auto verwezelijkt en sinds kort een hele mooie dochter erbij echt een schatje
duz kortom huisje boomje beesje
maar sinds een jaar of drie begon dit alles aan mij te knagen kreeg stress een hoop vraagtekens t lag hier aan het lag daaraan ik ging alles is bekijken van wat is er nou allemaal met mij aan de hand ?
na drie jaar alles en iedereen er de schuld van geven heb ik inmiddels door dat het allemaal bij mezelf ligt je moet doen wat je hart je ingeeft maak je dromen waar en als ik diep in mn zelf kijk ben ik een vrije jongen die de wereld wil verkennen onderzoeken en wil bewandelen zoals het volgens mij ook hoort in de aart van een mens waarom blijven we altijd op een zon klein plekje op de aaarde hangen
uit veiligheid onzekerheid omdat het zo hoort zoals heel veel mensen doen de rest van hun leven
nou ik ben dat helemaal zat laat de kunstenaar en mn ware ik mn instinkten en creatieviteid maar weer naar boven komen ik wil vrij zijn in de natuur zijn waar ik zo van hou en niet zo gebonden aan al deze lasten en blokken aan mn been dat vreet me gewoon op ik wordt geleefd hier in deze stad rotterdam maar goed even dat allemaal ter zijde ik probeer het nu anders te zien dit is een goed moment en een goede plek en plaats om uit te gaan werken ik kan alle kanten op elke dag weer nieuwe mogelijkheden dat is per slot het mooie van dit leven toch ik heb nu een nieuw plan gemaakt hoe ik hieruit kan ontsnappen een wat vrijer leven te krijgen waar ik wat meer ruimte heb voor dromen en wat minder blokken aan mn been heb mn huis wat me vast zet dat ik niet zomaar wat kan doen of ondernemen altijd rekeningen kan mij ook bevrijden het levert door al mn verbouwen nu ook aardig wat op ik ga dit dus verkopen en voorlopig is wat huren dan heb ik een zak met geld om is wat te gaan doen ik ben sinds een jaar of twee ook met motorrijden begonnen wat mij ook zoveel vrijheid bied je stapt op sprijd je vleugels en rijd waar je maar heen wil alle gedachtes en verplichtingen zijn dan even weg heerlijk gewoon om je heen kijken en genieten ik ga wel van de hak op de tak he ik heb ook zoveel in mn hoofd zitten en zoveel te doen en waarom ik jou nou alles gelijk vertel ik moest het duidelijk even kwijt denk ik
maar goed ik was je mn plan aan het vertellen mn huis gaat er dus uit ik heb een zak met geld
ik werk nu voor eeen baas die mij ook verteld wat en waar te doen daar stop ik ook mee ga voor mezelf werken onafhankelijk de wereld door dan kunnen er ook weer hele nieuwe dingen op mij af komen
ik zet weer wat deurtjes open ik dacht een studie te volgen voor motorrijinstructeur dan heb ik een diversieteid in mn werk en niet een maar twee basisen waar ik van kan leven die me van mn bood kunnen voorzien nu heb ik steedss als ik met dit alles in mn hoofd zit een kenis vriend die dan weer tervoorschijn komt zijn vader en moeder wonen in noorwegen die werken op een viskamping in de zoemr en rommelen voor de rest ook wat bij een heerlijk leven lang leven de ruilhandel en wat op je pad komt te doen volgens mij leef je dan en ga je wat meer van dag tot dag leven en wordt je weer zelfbewust en volgens alle spirituele leefwijzens waar ik me best wel in heb verdiept van tijd tot tijd is het daar waar je je innerlijke rust kan vinden en dan pas kan je weer een beetje gaan bepaln wat er nou op je pad moet of zal verschijnen want er komen nu zoveel dingen op mijn pad die ik niet wil maar waar ik ook niet aan wil denken dat zal wel bij elkaar horen denk ik dus waar is nou de plek die mij tot rust zal brengen en hoe kom ik daar terecht volgens mij door er simpelweg heen te gaan en vandaaruit zien we wel weer verder ik wil dus met die zak met geld met die vriend van mij noorwegen is gaan verkennen want volgens mij ligt er genoeg werk op mij te wachten waar ik mn brood mee kan verdienen en creatieviteidsgehalte kan verhogen is er zoveel natuur te verkennen wat mij heel ontspannen kan maken en mij veel avontuur zal kunnen verschaffen ik ben gek van roofvogels en hoorde dat de zeearenden daar gewoon rondvlogen wat mijn dochter een schoon en puur leven kan bieden frisse adem in kan ademen met heel veel energie veel beter volgens mij om op te groeien als hier in de smog stad waar alles om materialisme en uiterlijk draait hieroor wil je volgens mij alleen maar meer en ben je nooit tevreden
kortom t lijkt me een land van mogelijkheden en van dromen maar nu is mijn vraag eigelijk aan jou is het nou idd dat land van mogelijkheden of is dit nou slechts een droom na ja ik moet het waarschijnlijk maar is gaan onderzoeken dr heen gaan t land voelen en proeven maar een goede connectie is volgens mij nooit weg misch kan je mij een beetje op weg helpen t wat concreter maken mn hotmail adress is bartman706@hotmail.com groetjes en geniet van het leven in noorwegen